Help, ik ben een pony! is niet alleen maar een grappig boek over een meisje dat in een pony verandert. Het is ook een boek waarin ik wil beschrijven hoe het voelt om een pony te zijn.
Lottie ontdekt bijvoorbeeld:

-dat een bit heel raar voelt in je mond,
-dat het pijn doet als iemand aan de teugels trekt,
-dat ook pony's minimaal eens per jaar naar de tandarts moeten,
-dat je een zadel moet laten passen,-dat het helemaal niet fijn is als iemand op je rug bonkt,
-dat het best eng is om in een trailer te staan,
-dat je verkocht wordt zonder dat je daar iets over te vertellen hebt,
-dat pony's kuddedieren zijn, die het eng vinden om alleen te zijn,
-dat pony's zich ongelukkig voelen als ze worden opgesloten in een stal.

Dat is een hele lijst hè? Veel van die dingen doen we omdat we goed voor onze pony willen zorgen. Maar vaak denken we dan niet als een pony, maar als een mens! Wij denken dat ze het leuk vinden om in een gezellige, warme stal te staan maar pony's houden van ruimte en hebben het niet gauw koud.
Bij veel andere dingen denken we niet eens na. Er zijn nog steeds mensen die een zadel kopen in de winkel zonder het te laten passen door een deskundige. En helaas zijn er ook nog steeds mensen die het onzin vinden om hun pony door een paardentandarts te laten behandelen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Je kunt niet alles voorkomen of oplossen, ook al probeer je het. Soms moet een pony nou eenmaal verhuizen, of een tijdje op stal staan. Maar het scheelt een stuk als je probeert om het makkelijker voor hem of haar te maken. Je (verzorg)pony zal er blij mee zijn!