In het voorjaar van 2016 kwam een gestreepte kater met een witte bef, een wit snoetje en witte pootjes het erf opwaggelen waar Muis woont.

Ik ben gek op katten en wil al bijna 40 jaar een kat.

Thuis kon het niet omdat mijn vader geen kat wilde, dus nam ik me altijd voor om een kat te nemen als ik volwassen was. Maar toen trouwde ik met een man die allergisch is voor katten en snel daarna bleek ik zelf ook allergisch te zijn. Balen!

Maar een kat op stal kon misschien wel... Dan hoefde hij niet bij mij in huis en ernaar kijken vond ik ook al leuk.

De kater beviel het prima op het erf en wilde al snel niet meer weg. Hij was broodmager, niet gecastreerd en zat onder de teken. We hebben op allerlei sites gezocht of hij als vermist was opgegeven, maar dat was niet het geval. Ook had hij geen chip.

Van de eigenaren van de stal mocht de kater blijven en ik wilde hem graag adopteren. Dus toen had ik opeens een kat! In het begin waste ik snel mijn handen als ik hem geaaid had, maar na een tijdje ontdekte ik dat ik weinig last had van mijn allergie. Dus sindsdien kan Mikkie zelfs af en toe op schoot. En dat doet hij graag!

Mikkie is inmiddels gecastreerd, een paar kilo aangekomen en teek- en vlovrij. Op het terrein heeft hij een eigen plek gekregen: hij woont in een prachtig houten huisje met een kattenluik, een bank, een stoel en drie mandjes. De eigenaren van de stal geven hem eten en ik zorg voor de rest.

De naam Mikkie is verzonnen door Yvonne, de eigenaresse van een van de andere merries. Een tijdje geleden kwam ik erachter dat de naam Mikkie uit een boek komt. Dat is erg grappig, want nu is Mikkie mijn derde dier met een naam uit een boek! (Ik had al Pippi de hond en Mr Darcy de Dartmoor).

Helaas is Mikkie in de herfst van 2023 overleden. Ik plaatste regelmatig foto's van hem op mijn facebookpagina.