De kinderboekenschrijfster Gertrud Jetten is begonnen als schrijfster voor het tijdschrift De Hoefslag, omdat ze graag iets wilde met paarden en schrijven. Ze schreef vele artikelen voor het tijdschrift, waaronder een serie over bitten. Deze serie werd haar eerste boek - "Het paard, het bit en de ruiter" - en een opstapje naar haar carrière als boekenschrijfster. De uitgever vroeg Jetten om bij hen te komen werken en hier heeft ze paardenboeken vertaald en andere schrijvers geholpen met schrijven. Na een aantal jaren is Jetten samen met een paar mensen een eigen uitgeverij begonnen: Forte Uitgevers. Toen die uitgeverij stopte met het uitgeven van paardenboeken, is Jetten begonnen met het schrijven van kinderboeken. Over pony's, natuurlijk. Haar nieuwe boek, "Hoe niemand mij geloofde en ik bijna alles verloor" (Uitgeverij Kluitman, ISBN 9789020624793), gaat over seksueel misbruik in de paardenwereld.

"Een paar jaar geleden las ik op Bokt.nl een bericht van een meisje dat lastiggevallen werd door de eigenaar van haar verzorgpony", vertelt Jetten. "Het raakte me erg. Ik realiseerde me hoe kwetsbaar paardenmeisjes zijn door hun liefde voor paarden. Dat geldt zowel voor jonge meisjes met een verzorgpony als oudere meiden die een paard rijden voor iemand." De dader in dit verhaal is de eigenaar van de verzorgpony van de twaalfjarige hoofdpersoon Iris. "Ik heb eerst een hele tijd nagedacht en aantekeningen gemaakt. Het verhaal moest heel goed in elkaar zitten, zodat alles klopte", vervolgt ze. "De hoofdpersoon (Iris) moest naar Binkie toe blijven gaan, ook al viel de eigenaar haar lastig. En haar ouders moesten weinig tijd voor haar hebben, zodat ze niet zagen wat er aan de hand was. Ook wilde ik het heel moeilijk voor Iris maken om het aan haar ouders te vertellen, dus daarom is de eigenaar van Binkie de beste vriend van haar vader. Ik vond het naar om haar zo klem te zetten, maar het moest voor het boek."

Al vanaf de eerste paar zinnen trekt Jetten je het boek in, en ondanks dat het een kinderboek is, is het ook voor een volwassene goed te lezen. Je merkt dat het taalgebruik simpeler is, maar niet op een storende manier. Jetten draait in het boek niet om de zaken heen, zonder het kindonvriendelijk te maken. "Het was niet zo lastig om het boek kindvriendelijk te houden. Wat wel lastig was, was inschatten wat precies past bij de leeftijd die we in gedachten hadden voor de lezers. De gebeurtenissen moesten erbij passen, het taalgebruik, de gevoelens.."

Hoofdpersoon Iris wordt erg geloofwaardig neergezet en dat geeft het boek een bepaalde dimensie. Het zorgt voor een dunne lijn tussen fictie en non-fictie, omdat je als lezer weet dat dit helaas niet alleen in verhalen gebeurt. Jetten heeft weloverwogen besloten er geen dramatisch of zwaar boek van te maken, door Iris ook leuke dingen mee te laten maken. "Ik zeg altijd dat het een zwaar onderwerp is, maar geen zwaar boek", legt Jetten uit. Toch merk je hoeveel indruk het op het jonge meisje maakt, doordat ze steeds in haar gedachten terugvalt op het misbruik. Het is erg realistisch en houdt een goede spiegel voor.

Het is een leuk gegeven dat Jetten op slimme manier paardentermen uitlegt zoals een paddock paradise of wat een Paint Horse is. Het is op deze manier ook voor een leek goed te volgen, en een enkeling zal er wellicht nog het een en ander aan termen van kunnen leren. Leuk detail is dat ook Bokt.nl genoemd wordt in het boek!

Jetten geeft aan, ook aan het einde van het boek, dat het enorm belangrijk is om erover te praten als je wordt lastiggevallen. "Dat kan met je juf of een leraar op school, de vertrouwenspersoon op school, je ouders, een tante, een oom.. Het maakt niet uit met wie, zolang je je er maar veilig bij voelt. Ook kun je het nummer van de kindertelefoon bellen." Ook als volwassene is het belangrijk je ogen open te houden, zeker als ouder van een paardengek. "Als je als volwassene vermoedt dat een kind in je omgeving wordt lastiggevallen, doe dan iets! Kijk niet weg. Als je kind een verzorgpony heeft, ga dan op onverwachte momenten kijken. Wees op je hoede als een man een aantal pony's heeft waar hij niets mee doet en waar kinderen (gratis) op mogen rijden." Bovendien geeft ze aan om te letten op signalen van stress bij kinderen zoals buikpijn, slecht slapen of prikkelbaarheid. "En laat je niet met een kluitje in het riet sturen. Mensen die kinderen misbruiken zijn vaak heel geraffineerd en chanteren het kind."

Op de website van Gertrud Jetten kun je meer lezen over het boek en over misbruik. Ook staan er telefoonnummers en websites waar je hulp kunt zoeken.

Het boek "Hoe niemand mij geloofde en ik bijna alles verloor" is niet alleen een prettig boek om te lezen, het heeft ook een duidelijke boodschap. Het is dan ook zeker een aanrader voor eenieder die graag leest, van jong tot oud.

Link naar het interview en reacties: www.bokt.nl